Διόνυσος ή Βάκχος

Η Ελληνική μυθολογία, σε μία από τις εκδοχές της, θέλει το Δία να ξετρελάθηκε  από την παρθενική ομορφιά της θνητής Σεμέλης, κόρης του βασιλιά της Θήβας Κάδμου.
 Έτσι ο μπερμπάντης Δίας συνευρέθη με τη Νεφέλη η οποία και έμεινε έγκυος, κάτι που δεν έμεινε κρυφό από την Ήρα.
 Έξαλλη η Ήρα με ένα ακόμα παραστράτημα του Δία και μιας και δεν μπορούσε να τιμωρήσει το νόμιμο σύζυγό της, μεταμφιέστηκε  και επισκέφτηκε τη Νεφέλη και την έπεισε την επόμενη φορά που ο εραστής της θα την επισκεπτόταν στη κάμαρά της να ζητήσει από το Δία να μην εμφανιστεί σαν θνητός αλλά σαν θεός που ήταν. Μάταια ο Δίας προσπάθησε να την πείσει ότι αυτό θα ήταν καταστροφή για την αφελή Νεφέλη.
Με την εμφάνιση του Δία με την κανονική του μορφή η Νεφέλη έγινε παρανάλωμα του πυρός από την λάμψη τη μεγαλοπρέπεια αλλά και τα σύνεργα της δουλειάς του, τους κεραυνούς.
 Άρον άρον ο Δίας έσωσε το μωρό από τα σπλάχνα της Νεφέλης και το έραψε στο μηρό του. Μετά από εννέα μήνες γεννήθηκε ο Διόνυσος. Ο Δίας που ήξερε ότι η Ήρα θα προσπαθούσε να αφανίσει το μωρό, το έδωσε στον Ερμή που το έδωσε στην αδελφή της Νεφέλης την Ινώ. Η Ήρα όμως έστειλε παράνοια στην Ινώ και τον άντρα της, τέτοια που χωρίς έλεος να σκοτώνουν τα παιδιά τους. Ο Ερμής πρόφτασε  να πάρει το νεογέννητο και να το παραδώσει σε δώδεκα νύμφες, τις Υάδες που ζούσαν στα δάση όπου και τον μεγάλωσαν με στοργή και αγάπη. Για ανταμοιβή εξ υψώθηκαν στον ουρανό σχηματίζοντας τον αστερισμό των Υάδων.
 Αν και δεν κατοικούσε στον Όλυμπο ο Διόνυσος ήταν ένας σχεδόν ισάξιος θεός αγαπητός και σεβαστός από θεούς και λατρεμένος από τους ανθρώπους.
 Πάντα εύθυμος και πανταχού παρών ο αιώνιος έφηβος, κέρναγε κρασί συμφιλίωνε τους ανθρώπους, χάριζε τη χαρά και το κέφι αλλά και δίδασκε την καλλιέργεια του αμπελιού αλλά και το πως γίνεται το σταφύλι καλό κρασί. Η παρουσία του ήταν ένα τρικούβερτο γλέντι, χωρίς σκοτούρες με χορό και τραγούδια.
 Συνοδευόταν πάντα από γυναίκες, τις Μαινάδες που συνήθως χόρευαν έξαλα, από τους Σάτυρους και Σιληνούς που ήταν μισοί άνθρωποι και μισοί ζώα.
Ο Δίας αγαπούσε και προστάτευε το γιο του, όταν ο βασιλιάς Λυκούργος κατέτρεχε τις Νύμφες τρομάζοντας τον Διόνυσο που τον μεγάλωναν, ο Δίας τύφλωσε τον απρόσεχτο βασιλιά, το ίδιο τιμωρός ήταν ο Δίας με όποιον επιβουλευόταν το Διόνυσο.
























Η Αριάδνη ήταν βασιλοπούλα, κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Ο Θησέας, γιος του βασιλιά της Αθήνας, με την πολύτιμη βοήθειά της  κατάφερε να σκοτώσει τον Μινώταυρο και να απαλλάξει τους Αθηναίους από τον φόρο αίματος. Φεύγοντας ο Θησέας από την Κρήτη πήρε μαζί του και την Αριάδνη με σκοπό να την παντρευτεί όπως και είχαν συμφωνήσει μιας και ο Θεός Έρωτας είχε φροντίσει για αυτό. Το πλοίο σταμάτησε στη Νάξο και εκεί που ξάπλωσαν κουρασμένοι να κοιμηθούν, εμφανίστηκε στο όνειρο του Θησέα η Θεά Αθηνά και τον πρόσταξε να εγκαταλείψει την Αριάδνη και να φύγει. Όταν ξύπνησε η Αριάδνη ολομόναχη και απελπισμένη είδε το αθηναϊκό σκαρί να χάνεται στον ορίζοντα. Εκεί στην αμμουδιά φανερώθηκε η Θεά Αφροδίτη, της έδωσε θάρρος και της είπε ότι θα γίνει γυναίκα του Διόνυσου και θα ευτυχίσει γνωρίζοντας μεγάλη δόξα.
 Εμφανίστηκε ο Διόνυσος και την ερωτεύτηκε, βλέποντας την πανέμορφη κόρη να κοιμάται ημίγυμνη μιας και ένα θεϊκό δροσερό αεράκι είχε παρασύρει το φόρεμά της. Της προσέφερε ένα ολόχρυσο στεφάνι με πολύτιμα πετράδια, που είχε φτιάξει ο Ήφαιστος. Εκεί έσμιξα για πρώτη φορά, παντρεύτηκαν και ευτύχησαν να ζήσουν αγαπημένοι κάνοντας πολλά παιδιά.
 Υπάρχουν και άλλες εκδοχές για το μύθο.