Χαλεπάς Γιαννούλης

Γεννήθηκε στο χωριό Πύργος της Τήνου το 1851.
Μεγάλωσε σε μια οικογένεια φημισμένων Τηνίων μαρμαρογλυπτών. Ο πατέρας του και ο θείος του είχαν μεγάλο εργαστήριο μαρμαρογλυπτικής με δουλειές και εκτός Ελλάδας όπως στο Βουκουρέστι και την Σμύρνη.
Σπούδασε στο Σχολείον των Τεχνών, σημερινή Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και μετά με υποτροφία του Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελίστρια της Τήνου συνέχισε στην Ακαδημία Μονάχου. Στο Μόναχο σπουδάζοντας εξέθεσε και τα πρώτα του έργα τα οποία και διακρίθηκαν.  Το 1876 η διακοπή της υποτροφίας τον ανάγκασε να επιστρέψει στην Αθήνα όπου και άνοιξε το δικό του εργαστήριο.  Έγινε αμέσως γνωστός στην εύπορη Αθηναϊκή κοινωνία που συνέρρεε να παραγγείλει κάποιο γλυπτό. Το 1878 παρουσίασε τα πρώτα συμπτώματα ψυχικής διαταραχής, κάτι που είχε ήδη παρουσιαστεί σε δυο από τα αδέλφια του. Ίσως η διακοπή των σπουδών και μια ερωτική απογοήτευση ή η υπερκόπωση έπληξαν τον ευαίσθητο ψυχισμό του. Τα επόμενα χρόνια η ψυχική του υγεία σταδιακά επιδεινώθηκε και τον οδήγησε στον εγκλεισμό του στο Ψυχιατρείο  της Κέρκυρας το 1888 έως το 1902. Στο ψυχιατρείο οι γιατροί και οι φύλακες του απαγόρευαν όχι μόνο να πλάθει αλλά και να σχεδιάζει και του κατέστρεφαν ότι δημιουργούσε και έκρυβε. Μετά την έξοδό του από το ψυχιατρείο εγκαταστάθηκε στην Τήνο συνεχίζοντας τη γλυπτική. Ότι έπλαθε όμως τα κατέστρεφε ο ίδιος γιατί δεν το έβρισκε όσο τέλειο ήθελε ή η μητέρα του γιατί πίστευε ότι η γλυπτική φταίει για την ασθένεια του παιδιού της.
Το 1916 πεθαίνει η μητέρα του και πλέον απερίσπαστος αφοσιώνεται στη τέχνη του, τότε ήταν πάμφτωχος και στιγματισμένος σαν ο τρελός του χωριού.
Με εργαλεία γλυπτικής εντελώς πρωτόγονα συνεχίζει ακάθεκτος, συνηθίζονταν να δουλεύει πολλά θέματα συγχρόνως, το ύφος των γλυπτών του γίνεται ελεύθερο, στο δικό του κόσμο, με αποτέλεσμα τα γλυπτά του να μην θυμίζουν σχεδόν σε τίποτα τα παλιά του.
Το 1825 στην Ακαδημία Αθηνών έγινε έκθεση έργων του που είχαν αντιγραφεί σε πηλό με την φροντίδα του Θωμά Θωμόπουλου, καθηγητή του Μετσόβιου. Το 1927 η Ακαδημία τον τιμά με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών . Το 1928 πραγματοποιήθηκε η δεύτερη έκθεσή του στο Άσυλο Τέχνης. Την τελευταία περίοδο της ζωής εγκαταστάθηκε στην Αθήνα με την φροντίδα της οικογένειας της ανιψιάς του Ειρήνης Χαλεπά.
 Πέθανε στην Αθήνα το1938.