Ο Απόλλων εμπνέει

 Η μητέρα τους Λητώ κατέφυγε στο νησί  κυνηγημένη από την οργή της Ήρας μιας και είχε σμίξει
με τον Δια.
 Η Ήρα μη μπορώντας να τιμωρήσει τον παντοδύναμο Δία για τα συζυγικά του παραστρατήματα, έστρεψε την οργή της προς την Λητώ εμποδίζοντας τον τοκετό. Η Ήρα κρατούσε στον Όλυμπο την θεά των αίσιων τοκετών Ειλειθυία, με την  βοήθεια όμως της Δήμητρας, της Αθηνάς και της Αφροδίτης μετά από πολλές δυσκολίες, η Λητώ έφερε στον κόσμο δυο πανέμορφα μωρά πρώτα η Άρτεμις και μετά ο Απόλλων.
 Με το που γεννήθηκε ο Απόλλωνας η Θέμιδα που βοηθούσε και αυτή, έδωσε στο μωρό να γευτεί νέκταρ και αμβροσία κάτι που μεταμόρφωσε αμέσως το μωρό σε έναν πανέμορφο Θεό έτοιμο να ξεκινήσει για τον Όλυμπο.
 Όταν έφτασε στον Όλυμπο ο πατέρας του Δίας του χάρισε μια λύρα, την οποία δεν αποχωρίστηκε ποτέ,και στήθηκε μια  μεγάλη γιορτή για χάρη του.
 Ανάμεσα σε αυτούς που κατάτρεχαν την εγκυμονούσα Λητώ για να μην γίνει ποτέ ο τοκετός, ήταν και ο φοβερός δράκος  Πύθωνας.
  Μετά την γέννηση ο Πύθωνας πήγε στους Δελφούς και για εκδίκηση σκότωνε τους ανθρώπους και ρήμαζε τα πάντα. Ο Απόλλων τον σκότωσε και οι κάτοικοι  έχτισαν το Μαντείο των Δελφών και θέσπισαν αγώνες προς τιμή του.




















 Η Νιόβη ήταν μια βασιλοπούλα από την Φρυγία και σύζυγος του Θηβαίου Αμφίονα και πολύτεκνη μητέρα 14 παιδιών που ευτύχησε να δει τις  εφτά πύλες της Θήβας να έχουν τα ονόματα των κοριτσιών της.
 Κάποια ημέρα  η Νιόβη υπερηφανεύτηκε για την ευγονία της σε σχέση με την Λητώ που δεν είχε παρά ένα μόνο  ζεύγος διδύμων παιδιών.
 Η Λητώ που το έμαθε, οργίστηκε και ζήτησε από τα παιδιά της να τιμωρήσουν την υπερηφάνεια της θνητής.
 Σε αυτόν τον όλεθρο για την ύβρι τα θανατηφόρα αλάνθαστα βέλη της Αρτέμιδας είχαν στόχο τις κόρες, του Απόλλωνα τους γιους.

















 Ο Μαρσύας ήταν ένας Σάτυρος από τη Φρυγία, ο οποίος έπαιζε αριστοτεχνικά τον αυλό του. Κοκορευόταν για τις μουσικές του ικανότητες και με μεγάλη έπαρση προκάλεσε τον Απόλλωνα σε έναν μουσικό αγώνα. Στον αγώνα όπου ο Θεός νίκησε με τη λύρα του, κριτές ήταν οι Μούσες και ο Μίδας. Η τιμωρία για την ύβρι του Μαρσύα ήταν να γδαρθεί ζωντανός. Το αίμα του έγινε το ομώνυμο ποτάμι στην οροσειρά Τμώλος στη Μικρά Ασία όπου και έγινε η μουσική μονομαχία.
























 Κάποτε ο Απόλλωνας χλεύαζε τον Θεό Έρωτα ο οποίος και εξοργίστηκε. Για να τον τιμωρήσει φρόντισε να βρεθεί κοντά στην  πανέμορφη νύμφη Δάφνη, κόρη της Γαίας, και με ένα χρυσό του βέλος έκανε τον Απόλλωνα να ξετρελαθεί με την ομορφιά της Δάφνης. Η Δάφνη σαν νύμφη της Αρτέμιδος ήταν πιστή στην αγνότητα αλλά ο θεός καλού κακού την πέτυχε και με ένα μολυβένιο βέλος του, που διώχνει μακριά τον έρωτα. Μάταια ο Απόλλωνας προσπαθούσε και ξαναπροσπαθούσε να την αγγίξει τρέχοντας, κάποια στιγμή που η Δάφνη είχε κουραστεί από το πολύ τρέξιμο ζήτησε την βοήθεια της μητέρας της η οποία άνοιξε την αγκαλιά της και την πήρε και στην θέση της έβαλε ένα δαφνόδεντρο. Αποκαμωμένους ο Απόλλωνας κατάλαβε ότι ο μεγάλος ερωτάς του δεν έχει καμία τύχη. Έκοψε  ένα κλαδί,  το έκανε ένα δάφνινο στεφάνι και το φόρεσε στο κεφάλι του.




















 Αν και η ομορφιά του Απόλλωνα ήταν κατά γενική ομολογία απαράμιλλη, η ερωτική του ζωή ήταν γεμάτη αποτυχίες. Ο Θεός ερωτεύτηκε παράφορα  την Κασσάνδρα, κόρη του βασιλιά της Τροίας Πρίαμου. Η Κασσάνδρα δεν τον ήθελε και αυτός για να την καταφέρει της έταξε ότι θα της χάριζε την μαντική ικανότητα. Μετά την πρώτη τους συνεύρεση η Κασσάνδρα απογοητεύτηκε και τον έδιωξε κακήν κακώς.Ο Θεός τήρησε την υπόσχεσή του, της έδωσε την μαντική ικανότητα αλλά εκνευρισμένος για την απόρριψη, έκανε και τα λεγόμενα της να μην τα πιστεύει κανένας.














 Η βασιλοπούλα της Αιτωλίας Μάρπησσα με την οποία είχε ξελογιαστεί ο θεός, όταν βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα, ποιον θα διάλεγε για σύντροφο της ζωής της, αντί για τον πανέμορφο Θεό διάλεξε έναν κοινό θνητό, τον   Ίδα.
 Στην σθεναρή διεκδίκηση αυτή της όμορφης βασιλοπούλας μεταξύ ενός Θεού και ενός θνητού την λύση έδωσε ο Δίας, ο οποίος σοφά ρώτησε την ίδια ποιόν από τους δυο θέλει.




 Ο Θεός ερωτεύτηκε και τον Υάκινθο, έναν όμορφο θνητό. Μια ημέρα όμως εκεί που ασκούνταν στην δισκοβολία, ο άνεμος Ζέφυρος που ζήλευε τον Απόλλωνα μιας και διεκδικούσε τον Υάκινθο για τον εαυτό του, έσπρωξε τον δίσκο και σκότωσε τον Υάκινθο. Ο θλιμμένος θεός από τον άδικο χαμό μεταμόρφωσε το πτώμα του σε ένα όμορφο λουλούδι.

Στοά του Απόλλωνα στο Λούβρο