Κωνσταντίνος Παρθένης

(1878-1967)
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης, παράλληλα σπούδασε και μουσική στο Ωδείο της πόλης.
Το 1903 ολοκλήρωσε τις σπουδές του και για πρώτη φορά ήρθε στην Ελλάδα ασχολούμενος κυρίως με την αγιογραφία, το 1904 ταξίδεψε και έζησε για λίγους μήνες στη Μακεδονία που τότε ήταν υπό Τουρκική κατοχή αγιογραφώντας στην Καβάλα και στη Δράμα.
Από το 1909 και για μια πενταετία έζησε στο Παρίσι ζωγραφίζοντας και παρακολουθώντας τα ζωγραφικά ρεύματα της εποχής και τους συναδέλφους του όπως τον Γκούσταβ Κλιμτ.
 Επιστρέφοντας στην Ελλάδα έζησε αρχικά στην Κέρκυρα, τόπος καταγωγής της γυναίκας του και πολιτογραφήθηκε Έλληνας και δημότης Κέρκυρας το 1917. Την ίδια χρονιά μετακόμισε και εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα όπου και έζησε έως το τέλος της ζωής του.
Το 1920 τιμήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο για το έργο του με το αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών
Το 1929 με προεδρικό διάταγμα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, (τους συνέδεε στενή φιλία) διορίστηκε καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, είχε προηγηθεί το 1923 προσπάθεια για την εκλογή του αλλά τότε εκλέχτηκε ο Νικόλαος Λύτραςπαμψηφεί, εργάστηκε ως καθηγητής έως το 1947 χρονιά που παραιτήθηκε.
Μαθητές του στην Α.Σ.Κ.Τ. υπήρξαν οΕγγονόπουλοςο Τσαρούχηςκ.α.
Το ιδιαίτερο στυλ της δουλειάς του γνώρισε κάποια αποδοχή όσο ζούσε, δέχθηκε όμως και την απόρριψη έως και πολεμική από συναδέλφους του ζωγράφους αλλά και ακαδημαϊκούς της εποχής.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε απομονωμένος, μια από της διαμάχες του ήταν και με τον Δήμο Αθήνας για μια παραγγελία που δεν παρεδόθη.
Σήμερα κάποιοι πίνακές του αλλάζουν χέρια σε δημοπρασίες του εξωτερικού σε υψηλές τιμές.